Emotie eten
24-02-2022
Het is soms zo lastig…. Je wilt graag iets snoepen maar je weet dat je het beter niet kunt doen.
Dat innerlijk gevecht kan je uitputten, je moe maken. Waarom is dit zo lastig? Je zit ’s avonds op de bank en je voelt de drang naar eten. Overdag heb je veel prikkels gehad van je werk, school, kinderen, man, familie. Hierbij moest je van alles van jezelf. Thuis, ’s avonds op de bank kom je in de rust en begint je verwerkingsproces van die prikkels.
Prikkels wakkeren gedachten aan. Vaak zijn dit óude gedachten die getriggerd zijn door nieuwe gedachten. Gedachten maken (oude) emoties wakker. Echter die prikkels gaan zo snel dat je bijna niet meer voelt.
Als je dan ook nog eet, want eten dempt die gevoelens, dan voel je al helemaal niets meer. Eten (maar ook drugs, alcohol e.d.) dempen je gevoelens maar eten is ook lekker. Eten op de bank is dus lekker én even tijd voor jezelf, even geen pijn.. Zodra je gaat eten maak je het schuldgevoel in jezelf los.
Een straffend deel in jou zegt dan tegen jezelf dat je stom bent en/of bent gefaald, waardoor je je vervolgens weer rot gaat voelen. Dit rotte gevoel maakt dat je nog meer gaat eten. Je hebt het immers nu toch al weer fout gedaan? En dat straffende deel in jou geeft gewoon een naar gevoel en dat gevoel verlangt weer troost…..door te eten. Een vicieuze cirkel dus.
Hoe kom je uit die cirkel?
Door eerst te beseffen en te erkennen aan jezelf dat je een drukke dag hebt gehad en dat je behoefte hebt aan rust. Erken het aan jezelf en zeg dan niet tegen jezelf dat je jezelf aanstelt. Laat alle gedachten en de daaraan volgende emoties de revue passeren.
Dan verwerk je de emoties door ze er gewoon te laten zijn. Dat hongerige gevoel, dat gevoel dat je even iets nodig hebt, dat hoofdhonger gevoel, ervaren maar er niets mee doen, dus ook niet weg eten. Gewoon aanschouwen en voelen.
Je zult tot de ontdekking komen dat het gevoel na een minuut wegebt!
Als je na die minuut stilzitten en voelen wat je voelt óók nog eens 5 minuten afleiding in huis gaat zoeken is je hongergevoel echt verdwenen! Wat je in wezen dan doet is niet toegeven aan dat impulsieve stuk (het kind deel) in jou dat je nú eten wilt.
Je gaat met je ware aandacht (het volwassen deel) bedenken dat dat korte feestje in je mond alleen maar vet op je kont is en jou niet verder helpt in je doelen. Zodra je dat volwassen deel in jou meer aanspoort om te laten beslissen door bewust over keuzes na te denken blijf je vanzelf uit je straffende deel en voel je je emotioneel minder beladen en onderuit gehaald.
Dit wat ik nu beschrijf is een heel proces en vergt oefening. Ik heb ontdekt van mezelf dat ik bang was voor mijn emoties en dat niet voelen mij beschermde tegen de pijn van buiten uit.
Niets is minder waar. Niet voelen heeft altijd een boemerang effect en vindt altijd een weg terug. Wel voelen maakt dat je wakker blijft, dat je ziet wat er gebeurt en kun je veel beter dealen met de werkelijkheid. De werkelijkheid is dat angst een bezoeker is en je uitnodigt om oude pijn te helen. Het is zo simpel dat het bijna niet te geloven is.